Powrót
Borsuk
Daniel
Dzik
Dziki królik
Jeleń sika
Jeleń szlachetny
Jenot
Kozica
Kuna domowa
Kuna leśna
Lis
Łasica łaska
Łoś
Muflon
Norka amerykańska
Norka europejska
Piżmak
Ryś
Sarna
Tchórz stepowy
Tchórz zwyczajny
Wilk
Wydra
Zając bielak
Zając szarak
|
 | Dziki królik - Oryctolagus cuniculus (Linnaeus, 1758)
Rząd: Zającokształtne - Lagomorpha
Rodzina: Zającowate - Leporidae
|
|
|
Opis: Królik jest mniejszy od zająca. Budowę ma masywną, głowę stosunkowo dużą. Uszy ma stale stojące i krótsze od głowy. Czubki uszu są czarne, zaokrąglone. Oczy są duże, tęczówka ciemnobrązowa. Przednie kończyny są przystosowane do grzebania. Sierść gładko ułożona do tyłu. Ubarwienie sierści zmienne. Grzbiet i boki szarobrązowe, rzadziej szarożółte, kończyny żółtorude. Brzuszna strona ciała przeważnie biała, wyraźnie odcina się od grzbietowej.
Wzór zębowy królika jest następujący:2 0 3 3/1 0 2 3.
Występowanie: Ojczyzną królika jest południowo-zachodnia Europa, przede wszystkim Hiszpania. Zaaklimatyzował się w wielu innych krajach na północ od Alp i obecnie występuje w całej południowej i środkowej Europie. Introdukowany został na inne kontynenty: licznie występuje w Australii i Nowej Zelandii, sporadycznie w Ameryce Północnej i Południowej. W Polsce przebiega wschodnia granica zasięgu królika w Europie. Na teren Polski został sprowadzony w 60 latach XIX w. i wypuszczony na Śląsku, a później również w innych regionach zachodniej Polski, co doprowadziło do powstania zwartego areału jego osiedlenia. Na południu nie występuje w Sudetach Wschodnich i wschodniej części Beskidu Zachodniego.
Biotop: Królik żyje na brzegach lasów, w młodnikach sosnowych, na zboczach parowów, w dolinach rzecznych, w pobliżu pastwisk, zrębów lub nieużytków. Spotkać go można coraz częściej w okolicach zaludnionych, w sadach, .parkach i w składach drewna. Unika wzniesień powyżej 600 m n.p.m. Osiedla się na glebach luźnych, o podłożu piaszczystym lub wapiennym. Wymaga nagiej ziemi lub pokrytej darnią.
Pokarm: Żeruje zwykle o zmierzchu i nad ranem. Zjada wiele roślin, najchętniej drobniutkie rośliny przy samej ziemi. Ulubionym żerowiskiem są intensywnie użytkowane pastwiska, pożarzyska, mrozowiska i inne powierzchnie pokryte drobniutką roślinnością. Chętnie żeruje na obrzeżach lasu, gdzie oprócz roślin zielnych zjada korę i pędy drzew i krzewów.
Zimą żywi się suchymi trawami, bulwami roślin, korzonkami oraz korą i pędami krzewów i drzew. Nie znosi gęstej i wysokiej pokrywy trawiasto-zielnej. Nie toleruje żyznych siedlisk, dużej ilości opadów, stosowania nawożenia lub słabego użytkowania roślin przez inne ssaki.
Rozród: Okres rozrodu królika ciągnie się od lutego do września. Ciąża trwa 31 dni. Liczba miotów w ciągu roku wynosi 3-5, liczba osobników w miocie 4-12, stosunek płci 1:1. Młode rodzą się nagie, ślepe i niedołężne. Samica karmi je mlekiem około 4 tygodni. W wieku 3-4 tygodni wychodzą po raz pierwszy z nory i zaczynają żerować. Dojrzewają płciowo w wieku 5-8 miesięcy.
Maksymalna długość życia królika wynosi około 10 lat.
Behawior: królik żyje w norach koloniami. Kopie rozległe i głębokie nory wyposażone w kilka wylotów oraz jedno- lub wielorodzinne komory gniazdowe. Królik większą część życia spędza pod ziemią, nie oddala się zbytnio od nor.
Królik ma bardzo dobry wzrok i słuch. Jest dość ostrożny i płochliwy. W razie niebezpieczeństwa przebywające na powierzchni króliki ostrzegają się nawzajem ,głośnym tupnięciem tylnej kończyny o ziemię, po czym chowają się w norach. Królik jest zwierzęciem towarzyskim, nie obserwowano walk osobników, nawet przy zagęszczeniu kilku tysięcy osobników na 100 ha.
Znaczenie gatunku: Królik jest rodzimym komponentem biocenoz leśnych i powinien nim pozostać przy obecnym, niskim zagęszczeniu. Nie zachodzi obawa wystąpienia katastroficznego jego zagęszczenia, gdyż warunki klimatyczne i środowiskowe Polski utrudniają dynamiczny rozwój populacji i uzyskiwanie wysokiego przyrostu, mierzonego stopniem przeżywalności młodych.
Góra strony
|
|
|
